اختلال یادگیری در کودکان

اختلال یادگیری تقریباً در ۵ درصد از کودکان مدرسه‌ای در سراسر جهان وجود دارد. هنگامی که کودک سخت تلاش می کند و همچنان در یادگیری مطالب مدرسه مشکل دارد، می تواند نشانه ای از اختلالات یادگیری باشد.

 داشتن اختلال یادگیری به این معنی است که کودک با وجود داشتن هوش و انگیزه کافی، در یک یا چند زمینه یادگیری مشکل دارد و زمانی تشخیص داده می شود که مهارت های خواندن، نوشتن و ریاضی به طور چشمگیری نسبت به دیگر مهارت ها و سن او کمتر از حد انتظار است.

اگر کودک شما با وجود هوش مناسب در مهارت های درسی ضعیف است، در اینجا به شما کمک خواهیم کرد تا آن ها را درک کرده و بتوانید با شیوه ای مناسب با آن ها ارتباط برقرار کنید. همچنین راهکارها و تمرینات کاربردی را برای پیشرفت تحصیلی آن ها بیان خواهیم کرد. تا انتهای مقاله با ما همراه باشید.

اختلال یادگیری چیست؟

اختلال یادگیری (Learning Disorder) که به اختصار LD نامیده می شود؛ می تواند در یادگیری مهارت های اساسی مانند خواندن، نوشتن و یا ریاضی اختلال ایجاد کند. اما افراد مبتلا به اختلالات یادگیری، یک ضریب هوشی متوسط ​​یا بالاتر از متوسط ​​را نشان می دهند؛ و در یادگیری دیگر مهارت ها مشکلی ندارند. از لحاظ ظاهر و رشد جسمی به صورت طبیعی هستند. در ارتباط کلامی و غیر کلامی و بازی با همسالان خود مشکلی ندارند.

علاوه بر این، اختلال یادگیری را نمی توان به یک اختلال عاطفی، تفاوت فرهنگی یا آسیب نسبت داد. مشکل اصلی، تفاوت بین پیشرفت تحصیلی ضعیف کودک و پتانسیل فکری مورد انتظار او است.

کودکان مبتلا به اختلالات یادگیری ممکن است از اینکه با وجود تلاش زیاد نمی توانند در یک موضوع تسلط پیدا کنند، احساس ناامیدی کنند و درمانده شوند و این موضوع می تواند بر مسیر اجتماعی و شغلی آنها تأثیر بگذارد. خودپنداره منفی که ناشی از افت تحصیلی مداوم است، می تواند روابط بین فردی ناخوشایند و افسردگی را تشدید کند. مشکلات رفتاری نیز می تواند آشکار شود. این عوارض می تواند منجر به گرایش تنفر آمیز نسبت به مدرسه شود که منجر به غیبت یا فرار مکرر از مدرسه می شود.

تشخیص اختلال یادگیری:

اغلب کودکان پس از تجربه مشکلات مداوم یادگیری در مدرسه برای ارزیابی ارجاع داده می شوند. از آنجایی که مشکلات خواندن، نوشتن و یا ریاضی مشکلات قابل تشخیصی در طول سال‌های مدرسه هستند، ناتوانی های یادگیری اغلب زمانی که کودک در مدرسه است شناسایی می شود.

برخی افراد دارای اختلال یادگیری ممکن است هرگز ارزیابی نشوند و زندگی خود را طی کنند، بدون اینکه بدانند چرا در تحصیلات خود، شغل خود یا در روابط با خانواده و دوستان دچار مشکل هستند.

بهترین زمان برای تشخیص اختلال یادگیری چه سنی است؟

با وجود این که بسیاری از نشانه‌های اختلال یادگیری از اوایل دوران کودکی شروع می‌شود و تا پیش‌دبستانی و مهدکودک ادامه می‌یابد، متخصصان تا زمانی که کودک در کلاس دبستان نباشد، تمایلی به تشخیص اختلال یادگیری ندارند. در واقع انتظار تا کلاس سوم امری عادی است. آنها اغلب در کلاس سوم یا بیشتر شناسایی می شوند، اما برای برخی از کودکان ممکن است خیلی زود، قبل از مدرسه آشکار شوند، در حالی که برای برخی دیگر ممکن است تا دوران راهنمایی آشکار نشوند.

چه چیزی اختلال یادگیری نیست؟

اختلال یادگیری را نباید با مشکلات یادگیری که عمدتاً ناشی از ناتوانی های بینایی، شنوایی یا حرکتی هستند، اشتباه گرفت. کم توان ذهنی؛ اختلال عاطفی؛ بیش فعالی و کم توجهی و اوتیسم اختلالات جداگانه ای هستند و ویژگی های تشخیصی متفاوتی دارند.

اغلب به نظر می رسد، بین دستاوردهای بالقوه و بالفعل کودک دارای اختلال یادگیری فاصله وجود دارد. به همین دلیل است که اختلالات یادگیری را «ناتوانی‌های پنهان» می‌نامند: فرد کاملاً «عادی» به نظر می‌رسد و به نظر می‌رسد فردی باهوش است، با این حال ممکن است نتواند سطح مهارت مورد انتظار از فردی با سن مشابه را نشان دهد.

تشخیص اختلال یادگیری بر اساس DSM-5 :

برای تشخیص رسمی اختلال یادگیری، از کتابچه ی راهنمای تشخیصی و آماری (DSM _ 5)  استفاده می کنیم.

بر طبق این کتابچه، اختلالات یادگیری در سه حوزه اصلی تحصیلی مشخص می شوند:

۱. خواندن

۲. نوشتن

۳. ریاضیات

برای تشخیص اختلال یادگیری باید چهار معیار زیر وجود داشته باشد:

معیار الف: دشواری در پردازش اطلاعات و به کارگیری مهارت ها که حداقل با یکی از علائم زیر به مدت حداقل ۶ ماه نشان داده می شود.

اختلال در خواندن

اختلال در درک

اختلال در املا

اختلال در بیان نوشتاری

اختلال در حس عدد

اختلال در استدلال ریاضی

معیار ب: مهارت تحصیلی به طور قابل توجهی کمتر از حد انتظار است که منجر به اختلال عملکرد قابل توجهی می شود.

معیار پ: شروع مشکلات در سنین مدرسه

معیار ت: مشکلات با هیچ اختلال عصبی، رشدی، حرکتی یا حسی (شنوایی یا بینایی) بهتر توضیح داده نمی شوند.

دلایل اختلال یادگیری چیست؟

هیچ کس واقعاً نمی داند چه چیزی باعث اختلال یادگیری می شود. اغلب، مشکلات یادگیری می تواند به خاطر مسائل ژنتیکی ایجاد شود، اما عوامل محیطی نیز می توانند نقش داشته باشند. اغلب طیف وسیعی از دلایل وجود دارد که به طور معمول بر نحوه پردازش اطلاعات توسط مغز تأثیر می گذارند ولی ربطی به هوش ندارند.

آنها در نتیجه نقص در عملکرد حسی – حرکتی، مانند ضعف بینایی یا شنوایی، به وجود نمی آیند. (به عنوان مثال، لنزهای اصلاحی و سمعک‌ها LD را برطرف نمی‌کنند).

در اختلال یادگیری چه اتفاقی برای مغز می افتد؟

اختلالات یادگیری بر نحوه یادگیری خواندن، نوشتن و ریاضیات تأثیر می‌گذارد. آنها به دلیل تفاوت در عملکرد مغز و همچنین گاهی اوقات تفاوت در ساختار آن ایجاد می شوند؛ یعنی برخی سیم کشی های مغز خراب شده است و بسته به این که کجای این سیم کشی ها خراب است بر نحوه پردازش اطلاعات توسط مغز تأثیر می گذارد و انواع مختلفی از اختلالات یادگیری را شاهد هستیم.

علائم و نشانه های اختلال یادگیری چیست؟

چگونه بفهمم فرزندم اختلال یادگیری دارد؟

نشانه‌های رایجی که نشان می‌دهد ممکن است یک فرد اختلال یادگیری داشته باشد شامل موارد زیر است:

• مشکلات خواندن و یا نوشتن
• مشکلات ریاضی
• حافظه ضعیف
• مشکلات توجه
• در دنبال کردن دستورالعمل‌ها مشکل دارد.
• دست و پا چلفتی
• مشکل در تشخیص و درک مفهوم زمان
• مشکل در تشخیص راست از چپ
• معکوس کردن حروف، کلمات یا اعداد بعد از کلاس اول یا دوم
• مشکل در تشخیص الگوها یا مرتب کردن اقلام بر اساس اندازه یا شکل
• مشکل در درک و پیروی از دستورالعمل ها یا سازماندهی کردن
• مشکل در به خاطر سپردن مطالبی که به تازگی گفته شده یا آنچه که خوانده شده است.
• عدم هماهنگی هنگام حرکت
• مشکل در انجام کارهایی مانند برش یا کشیدن با دست

انواع اختلالات یادگیری

اختلالات یادگیری، به سه گروه اختلال در خواندن، اختلال در نوشتن و اختلال در ریاضی تقسیم بندی می شود. با درک انواع مختلف اختلالات یادگیری و علائم آن، می‌توانید چالش‌های خاصی را که فرزندتان با آن مواجه است مشخص کنید و یک برنامه درمانی مؤثر پیدا کنید.

 علائم و نشانه های هر کدام در زیر آمده است. اغلب، کودکان بیش از یک نوع ناتوانی یادگیری دارند.

اختلال در خواندن:

اختلال در خواندن یا نارساخوانی شایع ترین LD است که حداقل ۸۰٪ از LD ها آن را نشان می دهند و بر خواندن و مهارت های پردازش زبان تأثیر می گذارد. در اختلال خواندن، کودک نمی تواند مطالب را خوب بخواند. نمی تواند حروف و کلمات را خوب به هم چسبانده و ارتباط بین کلمات را باهم درست کند و کلمات و جملات را بریده بریده ادا می کند.

اختلال در خواندن، ناشی از نقص در پردازش واجی است. مهارت‌های لازم برای پردازش واجی مناسب شامل رمزگشایی، توانایی تولید صدا و قابلیت‌های شنیداری مناسب است.

مشکلات رمزگشایی خواندن در سال های ابتدائی، به خواندن ناروا، و سپس به مشکل در درک مطلب منجر می شود. این کودکان ممکن است در نهایت به طور کلی از مطالعه اجتناب کنند.

اختلال نوشتن:

مشکل در نوشتن یا دیسگرافی بر توانایی دست خط و مهارت های حرکتی ظریف فرد تأثیر می گذارد. این کودکان با وجود آموزش کامل و توانایی حرکتی با مشکل در نوشتن مشخص می شوند. کودکان مبتلا به دیسگرافی دستخط ناخوانا دارند. این کودکان همچنین ممکن است هماهنگی حرکتی ضعیف و مشکلات املایی را نشان دهند.

انواع مختلفی از مشکلات نوشتن مانند درشت نویسی، کوچک نویسی، بد خط نویسی، کند نویسی، وارونه نویسی، آیینه ای نوشتن و … وجود دارد.

 اختلال ریاضی:

اختلال در ریاضیات یا دیسکالکولیا، به عنوان یک ضعف در انجام محاسبات ریاضی ظاهر می شود. کودکان دارای اختلال در ریاضی، در یادگیری اعداد و نماد های جمع و تفریق، حفظ کردن جدول ضرب، مهارت‌های دیداری – فضایی و درک مسائل مشکل دارند و در محاسبات ریاضی کند و بی دقت هستند. 

درمان اختلالات یادگیری:

در کنار مشکلاتی که افراد با اختلالات یادگیری دارند، با حمایت و مداخله مناسب، می توانند در مدرسه، محل کار، روابط و اجتماع به موفقیت دست یابند.

پیش آگهی، به شدت اختلال یادگیری و همچنین مداخله و آموزش های بعدی بستگی دارد. با کمک ها و تسهیلات آموزشی کافی، کودکان دارای ناتوانی های یادگیری می توانند به وضعیت عملکردی دست یابند. مانند سایر شرایط رشدی، نظارت بر پیشرفت رشد، پرس و جو در مورد عملکرد تحصیلی و رفتار کودک در مدرسه بسیار مهم است.

آیا دارویی برای اختلالات یادگیری وجود دارد؟

در حالی که شرایطی مانند ADHD، افسردگی یا اضطراب به دلیل عدم تعادل انتقال ‌دهنده ‌های عصبی در مغز اتفاق می‌افتد، اختلال یادگیری به دلیل مشکلات سیم‌کشی در مغز اتفاق می‌افتد. بنابراین، هیچ دارویی برای اختلال یادگیری وجود ندارد.

رایج ترین درمان اختلالات یادگیری چیست؟

رایج ترین روش درمان ناتوانی های یادگیری، آموزش ویژه است. یک معلم یا سایر مربیان یادگیری می توانند با ارائه راه کارهایی برای جبران نقاط ضعف به فرزند شما کمک کنند تا مهارت ها را بیاموزد. کمک اضافی یک مربی آموزش دیده می تواند به فرزند شما روش هایی را برای انجام تکالیف مدرسه، مطالعه و سازماندهی آموزش دهد.

مربیان ممکن است روش های تدریس خاصی را امتحان کنند، تغییراتی در کلاس درس ایجاد کنند یا از فناوری هایی استفاده کنند که می تواند به نیازهای یادگیری کودک شما کمک کند.

درمان های تخصصی برای کودکان دارای اختلال یادگیری:

علاوه بر مربیان آموزشی، کودک ممکن است به برخی درمان های تخصصی هم نیاز پیدا کند.

گفتاردرمانگران می توانند به ارزیابی و درمان هر گونه مشکلات زبانی که اغلب با نارساخوانی مرتبط است، کمک کنند. در کودکان مبتلا به نارساخوانی، آگاهی واج شناختی باید افزایش یابد، که شامل توانایی شنیدن واج های فردی (ساختار صوتی کلمات) است. تمرین مکرر خواندن شفاهی ممکن است به بهبود روانی کمک کند.

 کاردرمانگران اختلالات حرکتی ظریف و درشت، حس عمقی، تعادل و پردازش حسی را که می تواند در برخی از کودکان دارای ناتوانی یادگیری وجود داشته باشد، درمان می کنند. کودکان مبتلا به اختلال در نوشتن می توانند از تمرینات مهارت های دستی و هماهنگی چشم و دست بهره مند شوند.

 روانشناسان بالینی می توانند به کودکان کمک کنند تا بهتر با چالش های اجتماعی مرتبط با ناتوانی های یادگیری کنار بیایند.

سوالات متداول در مورد اختلال یادگیری:

آیا اوتیسم، یک اختلال یادگیری است؟

اوتیسم یک اختلال یادگیری نیست، اما حدود نیمی از افراد اوتیستیک ممکن است دچار مشکلات یادگیری باشند.

پیشنهاد مطالعه: اوتیسم چیست؟

آیا ADHD، یک ناتوانی یادگیری محسوب می شود؟

اگرچه ADHD یک اختلال یادگیری در نظر گرفته نمی شود ، اما تحقیقات نشان می دهد که ۳۰ تا ۵۰ درصد از کودکان مبتلا به ADHD دارای مشکلات یادگیری خاصی هستند و این دو شرایط می توانند یادگیری را بسیار چالش برانگیز کنند.

آیا اختلال یادگیری یک بیماری روانی است؟

اختلال یادگیری یک مشکل سلامت روان نیست. اما افراد دارای ناتوانی یادگیری ممکن است مشکلات سلامت روانی را نیز تجربه کنند. دلایل مختلفی برای این موضوع وجود دارد.

چگونه می توانم به فرزندم با اختلالات یادگیری کمک کنم؟

ناتوانی یادگیری غیرقابل حل نیست. به خود یادآوری کنید که همه با موانعی روبرو هستند. این به شما بستگی دارد که به فرزند خود بیاموزید که چگونه با آن موانع کنار بیاید بدون اینکه دلسرد یا تحت فشار قرار گیرد.

شما مهمترین شخص در مورد فرزند خود هستید، وظیفه شما به عنوان والدین دادن ابزارهای اجتماعی و عاطفی به فرزندتان برای مقابله با چالش هاست. بنابراین وقتی نوبت به یافتن ابزارهای مورد نیاز او برای یادگیری می رسد مسئولیت را بر عهده بگیرید؛ و از درمان‌ها و تکنیک‌های آموزشی مطلع شوید. در ادامه به برخی توصیه ها و تمرینات برای مدیریت اختلالات یادگیری می پردازیم:

روی نقاط قوت تمرکز کنید نه فقط نقاط ضعف

فرزند شما با اختلال یادگیری خود تعریف نمی شود. اختلال یادگیری نشان دهنده یکی از موارد نقاط ضعف است، اما نقاط قوت بسیار بیشتری وجود دارد. زندگی و برنامه کودک شما نباید حول محور ناتوانی یادگیری بچرخد. فعالیت هایی که در آنها برتری دارد را پرورش دهید و زمان زیادی برای آنها اختصاص دهید و او را تشویق و حمایت کنید.

همه کودکان به محبت، تشویق و حمایت نیاز دارند، و برای کودکانی که ناتوانی های یادگیری دارند، چنین تقویت مثبتی می تواند به آنها کمک کند که با احساس ارزشمندی از خود، اعتماد به نفس و عزم راسخ برای ادامه راه حتی زمانی که شرایط سخت است ظاهر شوند.

نکاتی برای برقراری ارتباط با مدرسه فرزندتان

سیستم مدرسه با تعداد زیادی از کودکان سر و کار دارد. محدودیت های سیستم مدرسه را بشناسید. گاهی اوقات والدین این اشتباه را مرتکب می شوند که تمام وقت و انرژی خود را در مدرسه به عنوان راه حل اولیه برای اختلال یادگیری فرزندشان صرف می کنند. بهتر است بدانید که وضعیت مدرسه برای فرزند شما احتمالاً هرگز عالی نخواهد بود.

مقررات بیش از حد و بودجه محدود به این معنی است که خدمات و امکاناتی که فرزند شما دریافت می کند ممکن است دقیقاً آن چیزی نباشد که شما برای او تصور می کنید و این احتمالاً باعث ناامیدی، عصبانیت و استرس شما می شود.

سعی کنید تشخیص دهید که مدرسه تنها بخشی از راه حل برای فرزند شما خواهد بود و نگرش شما (حمایت، تشویق و خوش بینی) ماندگارترین تأثیر را بر فرزندتان خواهد داشت.

سبک یادگیری فرزندتان را به بهترین شکل مشخص کنید

هر کودک – چه دچار اختلال در یادگیری باشد یا نه – سبک یادگیری منحصر به فرد خود را دارد. برخی از مردم با دیدن یا خواندن، برخی دیگر با گوش دادن و برخی دیگر با انجام دادن، بهتر یاد می گیرند. شما می توانید با شناسایی سبک یادگیری به کودک دارای ناتوانی یادگیری کمک کنید.

آیا فرزند شما یک یادگیرنده دیداری، یک یادگیرنده شنیداری یا یک یادگیرنده حرکتی است؟ هنگامی که متوجه شدید که آنها چگونه به بهترین شکل یاد می گیرند، می توانید اقداماتی را انجام دهید تا یادگیری در کلاس درس و در خانه تقویت شود. فهرست‌های زیر به شما کمک می‌کنند تا بفهمید فرزندتان چه نوع یادگیرنده‌ای است:

آیا فرزند شما یادگیرنده دیداری است؟

یادگیرندگان دیداری:

• با دیدن یا خواندن بهتر یاد می گیرند.
• زمانی که مطالب به ‌جای شفاهی به صورت بصری ارائه و آزمایش می‌شوند، خوب عمل می کنند.
• از یادداشت های نوشته شده، جهت ها، نمودارها، نقشه ها و تصاویر بهره مند می شوند.
• ممکن است عاشق نقاشی کشیدن، خواندن و نوشتن باشند. اغلب در املا خوب هستند.

آیا فرزند شما یادگیرنده شنوایی است؟

یادگیرندگان شنیداری:

• با گوش دادن بهتر یاد می گیرند.
• در محیط های آموزشی مبتنی بر سخنرانی و در گزارش ها و آزمون های شفاهی خوب عمل می کنند.
• از بحث های کلاس درس، دستورالعمل های گفتاری و گروه های مطالعه بهره بمی برند.
• ممکن است عاشق موسیقی و زبان باشند.

آیا فرزند شما یک یادگیرنده حرکتی است؟

یادگیرندگان حرکتی:

• با انجام دادن و حرکت کردن بهتر می آموزند.
• وقتی می توانند حرکت کنند، لمس کنند، کاوش کنند، خوب عمل می کنند.
• از فعالیت‌های عملی، کلاس‌های آزمایشگاهی، وسایل، اسکیت‌ها و سفرهای علمی بهره می برند.
• ممکن است عاشق ورزش، نمایش، رقص، هنرهای رزمی و هنرها و صنایع دستی باشند.

نکات مهم برای انواع مختلف یادگیرندگان:

برای یادگیرندگان دیداری:

• از کتاب ها، فیلم ها، رایانه ها، وسایل کمک بصری و فلش کارت استفاده کنید.
• یادداشت های دقیق، رنگی یا پر نور بنویسید.
• نمودارها و فهرست ها را بسازید.
• از نقاشی ها و تصاویر (ترجیحاً رنگی) استفاده کنید.

برای یادگیرندگان شنیداری:

• یادداشت ها یا مطالب مطالعه را با صدای بلند بخوانید.
• از تداعی کلمات و تکرار کلامی برای حفظ کردن استفاده کنید.
• مسائل را از طریق صحبت کردن با دانش آموزان دیگر حل کنید.
• به کتاب‌ها یا فایل های آموزشی صوتی گوش دهید.
• به سخنرانی های ضبط شده، مجددا گوش کنید.

برای یادگیرندگان حرکتی:

• آزمایش انجام دهید و به سفرهای علمی بپردازید.
• از ابزارهای مطالعه مبتنی بر فعالیت، مانند ایفای نقش یا ساختن الگو استفاده کنید.
• در گروه های کوچک مطالعه کنید و مکرر استراحت کنید.
• از بازی های حافظه و فلش کارت استفاده کنید.
• همزمان با پخش موسیقی ملایم در پس زمینه مطالعه کنید.

به جای موفقیت در مدرسه به موفقیت در زندگی فکر کنید

موفقیت برای افراد مختلف معنای متفاوتی دارد. موضوع مهم این است که موفقیت در زندگی، فقط به تحصیلات ارتباط ندارد؛ بلکه به چیزهایی مانند احساس بهتر از خود، تمایل به درخواست و پذیرش کمک، ادامه تلاش خود علیرغم وجود مشکلات، توانایی ایجاد روابط سالم با دیگران و … بستگی دارد.

شش مهارت برای موفقیت در زندگی با اختلال یادگیری

۱: خودآگاهی و اعتماد به نفس

برای کودکان دارای اختلالات یادگیری، خودآگاهی (دانش در مورد نقاط قوت و ضعف) و اعتماد به نفس بسیار مهم است. کشمکش ها در کلاس می تواند باعث شود کودکان به توانایی های خود شک کنند و نقاط قوت خود را زیر سوال ببرند.

از فرزندتان بخواهید نقاط قوت و ضعف خود را فهرست کند و در مورد نقاط قوت و ضعف خود با فرزندتان صحبت کنید. با کودک خود روی فعالیت هایی کار کنید که در حد توانایی های او هستند؛ این کار به ایجاد احساس موفقیت و شایستگی کمک می کند.

۲: فعال بودن

یک فرد فعال قادر به تصمیم گیری و اقدام برای حل مشکلات یا دستیابی به اهداف است. برای افراد دارای ناتوانی های یادگیری، فعال بودن همچنین شامل درخواست کردن (مثلاً درخواست یک صندلی در جلوی کلاس) و قبول مسئولیت انتخاب ها است. اگر فرزندتان در انتخاب و اقدام مردد است، سعی کنید؛ موقعیت‌های «ایمن» را برای انجام آن ها فراهم کنید، مانند انتخاب چیزی که برای شام درست کند.

مشکلات مختلف، تصمیمات احتمالی و نتایج را با فرزندتان در میان بگذارید و از فرزندتان بخواهید که خودش تصمیم بگیرد.

۳: پشتکار

پشتکار، انگیزه برای ادامه راه علیرغم چالش ها و شکست ها و انعطاف پذیری برای تغییر برنامه ها در صورت عدم موفقیت است. کودکان (یا بزرگسالان) با اختلالات یادگیری ممکن است به دلیل ناتوانی خود نیاز به کار سخت تر و طولانی تر داشته باشند.

در مورد معنای ادامه دادن زمانی که کارها آسان نیستند بحث کنید. در مورد پاداش های کار سخت و همچنین فرصت های از دست رفته با تسلیم شدن صحبت کنید. وقتی فرزند شما سخت کار کرده است، اما در رسیدن به هدف خود ناکام بوده است، در مورد احتمالات مختلف برای حرکت رو به جلو صحبت کنید.

۴: توانایی تعیین اهداف

توانایی تعیین اهداف واقع بینانه و دست یافتنی یک مهارت حیاتی برای موفقیت در زندگی است. به فرزندتان کمک کنید تا چند هدف کوتاه مدت یا بلندمدت شناسایی کند و مراحل و جدول زمانی را برای رسیدن به آن اهداف یادداشت کند. به طور دوره ای پیشرفت ها را بررسی کنید و در صورت نیاز برخی مراحل را تغییر دهید. وقتی فرزندتان به هدفی دست یافت، با او جشن بگیرید.

۵: دانستن نحوه درخواست کمک

افراد موفق می توانند در مواقعی که به کمک نیاز دارند از دیگران درخواست کمک کنند. به فرزندتان کمک کنید تا روابط خوب را ایجاد کند. نحوه درخواست کمک در موقعیت های خانوادگی را به فرزندتان نشان دهید.

نمونه هایی از افرادی که به کمک نیاز دارند، نحوه دریافت آن و اینکه چرا درخواست کمک خوب است را بیان کنید. به کمک نقش آفرینی موقعیت هایی را که ممکن است به کمک نیاز داشته باشند را با کودک خود تمرین کنید.

۶: توانایی کنترل استرس

مهم است که از موقعیتهای مختلف استرس زا آگاه باشید. ممکن است کودک شما زمانی که تحت استرس است، بسیار متفاوت از شما رفتار کند. برخی از علائم استرس آشکارتر هستن مانند: بی قراری، نگرانی و مشکل در خواب.

برخی از کودکان وقتی استرس دارند از کار فاصله می گیرند و کنار می کشند. اگر کودکان دارای اختلال یادگیری یاد بگیرند که چگونه استرس را کنترل کنند و خود را آرام کنند، برای غلبه بر چالش ها بسیار مجهزتر خواهند شد. فرزندتان را تشویق کنید تا فعالیت‌هایی را که به کاهش استرس کمک می‌کنند مانند ورزش، بازی، موسیقی یا نوشتن را شناسایی کند و در آن شرکت کند.

بر عادات سبک زندگی سالم تاکید کنید

اگر کودکان مبتلا به اختلالات یادگیری درست غذا بخورند و به اندازه کافی بخوابند و ورزش کنند، بهتر می توانند تمرکز کنند، و سخت کار کنند.

ورزش – ورزش نه تنها برای بدن، بلکه برای ذهن نیز مفید است. فعالیت بدنی منظم تغییرات زیادی در خلق و خو، انرژی و تمرکز ذهنی ایجاد می کند.

خواب – اگر کودک شما خواه دچار اختلال یادگیری باشد یا نباشد، اگر به خوبی استراحت نکند، در یادگیری با مشکل مواجه خواهد شد. کودکان بیشتر از بزرگسالان به خواب نیاز دارند. به طور متوسط، کودکان پیش دبستانی به ۱۱ تا ۱۳ ساعت در شب، کودکان راهنمایی حدود ۱۰ تا ۱۱ ساعت و نوجوانان از ۸ و نیم تا ۱۰ ساعت به خواب نیاز دارند.

رژیم غذایی – یک رژیم غذایی سالم و غنی از مواد مغذی به رشد و تکامل کودک شما کمک می کند. رژیم غذایی پر از غلات کامل، میوه ها، سبزیجات و پروتئین بدون چربی به تقویت تمرکز ذهنی کمک می کند. مطمئن شوید که کودک شما روز خود را با یک صبحانه خوب شروع می کند و بیش از چهار ساعت بین وعده های غذایی یا میان وعده ها فاصله نمی گذارد. این به حفظ سطح انرژی او کمک می کند.

تشویق عادات عاطفی سالم – علاوه بر عادات جسمی سالم، کودکان را به داشتن عادات عاطفی سالم نیز تشویق کنید. آنها نیز مانند شما ممکن است از چالش های ناشی از ناتوانی یادگیری خود ناامید شوند. سعی کنید به آنها راه هایی برای ابراز خشم، ناامیدی یا احساس دلسردی بدهید. وقتی می خواهند صحبت کنند گوش کنید. انجام این کار به آنها کمک می کند تا با احساسات خود ارتباط برقرار کنند و در نهایت یاد بگیرند که چگونه خود را آرام کنند و احساسات خود را کنترل کنند.

مواظب خود نیز باشید

گاهی اوقات سخت ترین بخش فرزندپروری این است که به یاد داشته باشید که از خودتان هم مراقبت کنید. گرفتار شدن در مورد نیازهای فرزندتان، در حالی که نیازهای خود را فراموش کرده اید؛ شما را در خطر سوختن قرار میدهد. مهم است که به نیازهای جسمی و عاطفی خود نیز توجه کنید تا در فضایی سالم برای فرزندتان باشید. اگر استرس دارید، خسته هستید و از نظر عاطفی تحلیل رفته اید، نمی توانید به فرزندتان کمک کنید. از طرف دیگر وقتی آرام و متمرکز هستید، بهتر می توانید با فرزندتان ارتباط برقرار کنید و به او کمک کنید.

در درون خانواده، خواهر و برادر ممکن است احساس کنند که برادر یا خواهرشان با اختلال یادگیری بیشتر مورد توجه، قرار گرفته است. آن ها احساس حسادت یا نادیده گرفته شدن می کنند. والدین باید با اطمینان دادن به همه فرزندانشان که دوستشان دارند، به مهار این احساسات کمک کنند.

منابع:

helpguide.org

ldaamerica.org

cdc.gov

.ncbi.nlm.nih.gov

/medlineplus.gov